|
|
Πωλειται ελπις
Ελπιδα μια λεξη τοσο βαρια μα και τοσο ανακουφιστικη, μια εννοια τοσο απλοικη μα και τοσο αφηρημενη. Παντα οι ανθρωποι ηλπιζαν η ηθελαν να ελπιζουν αφου πολλες φορες δεν υπαρχει ελπιδα. Γενικα η ελπιδα ειναι πληρως εξαρτημενη απο τις κοινωνικοπολιτικες συνθηκες καθε εποχης και υπηρξε μονο για μικρα χρονικα διαστηματα κατα την ιστορια της ανθρωποτητας. Ομως σαν απαραιτητη προυποθεση κοινωνικης συνοχης και παραγωγικης δραστηριοτητας δεν ειναι δυνατο να εκλειπει στο συνολο της.Γι` αυτο διαφοροι μηχανισμοι φροντισαν να δημιουργησουν <<ελπιδα>> και να την δωσουν υστερα στον κοσμο για εσωτερικη καταναλωση. Ο κυριοτερος απο αυτους τους μηχανισμους ειναι η θρησκεια, η οποια με μεταφυσικες αυταπατες και παροχημενα ονειρα καταφερε να τροφοδοτησει την πλειοψηφεια των ανθρωπων με <<ελπιδα>>. Στις σημερινες κοινωνιες ομως που η μαστιγα της θρησκειας ξεφτιζει, αλλοι μηχανισμοι ανελαβαν το εργο της ελπιδοπαροχης με σημαντικοτερο μια νεα μαστιγα, αυτη των ναρκωτικων. Η <<ελπιδα>> που παρεχεται ομως δεν ειναι κατ` ουσιαν ελπιδα αφου δεν εξυπηρετει την προοδο και την αναπτυξη του κοινωνικου συνολου, αποπροσανατολιζοντας και εξαρτωντας αμεσα η εμμεσα τα μελη του.
Και γιατι γινονται ολα αυτα; Μα ακριβως επειδη η ελπιδα πεθανε. Και εχει πεθανει προ πολλου απο οταν επικρατησε στον κοσμο η νοοτροπια: << μονος μου δεν μπορω να αλλαξω τον κοσμο>>, δηλαδη σχεδον απο παντα εκτος απο καποια χρονικα διαλειμματα η μειοψηφικες εξαιρεσεις. Και μη μου πειτε οτι η ελπιδα δεν πεθαινει αλλα σβηνει. Η ιδια η ελπιδα πεθαινει και εχει ηδη πεθανει. Αυτη που σβηνει αργα και βασανιατικα ειναι η αναμνηση της ελπιδας. Καθε μερα που περναει μας αφηνει σιγα-σιγα και εμεις μενουμε ακομα πιο μονοι. Το στοιχειο ομως που ουτε πεθαινει ουτε σιγοσβηνει, το στοιχειο που παντα υπηρχε και παντα θα υπαρχει ειναι η προοπτικη της ελπιδας, δηλαδη η δυνατοτητα αν αλλαξει η νοοτροπια των ανθρωπων να ξαναγεννηθει η ελπιδα. Αυτο ομως δεν πρεπει να γινει αιτια δημιουργιας μιας αοριστης και αβασιμης αισιοδοξιας, η οποια μονο αρνητικες συνεπειες μπορει να εχει. Για παραδειγμα ας υποθεσουμε οτι ενας εξυπνος μαθητης θελει να περασει σε μια σχολη με πολλα μορια αλλα δεν διαβαζει. Σ` αυτη την περιπτωση η απαισιοδοξια ειναι αναποφευκτη. Ο στοχος του μαθητη αν και υπο διαφορετικες συνθηκες θα ηταν εφικτος, δεν εχει πλεον καμια ελπιδα πραγματοποιησης. Ομως η προοπτικη της ελπιδας εξακολουθει να υπαρχει, δηλαδη αν ο μαθητης αλλαξει τακτικη και νοοτροπια και αρχισει να διαβαζει θα γεννηθει η ελπιδα της επιτευξης του στοχου του.
Γι` αυτο αντισταθειτε στις επιπλαστες ελπιδες, αρνηθειτε την αφηρημενη και αναιτια αισιοδοξια. Και κυριως προσπαθειστε να αλλαξετε νοοτροπια πρωτα σε προσωπικο επιπεδο και υστερα σε συλλογικο επιπεδο και με τον τροπο αυτο θα δημιουργηθει η ελπιδα.
τοτε θα εχει ερθει πια η ωρα της αλλαγης.Γ.Θ.